kəs

əvəz. <fars.> Şəxs, adam, kimsə. Səxavət olmayan kəsdə şücaət feli nadirdir; Kərəmsiz kimsəni hər yerdə gördüm, bihünər gördüm. M. V. V.. O kəsləri deyib gəlmişəm ki, mənim söhbətimi xoşlayıb, bəzi bəhanələr ilə məndən qaçıb gedirlər. . C. M.. <Məstur:> Yad kəsə bağlıdır bütün yollar; Buna, zənnimcə, bircə tədbir var. A. Ş.. Bir kəs – bir adam, kimsə. <Leyla:> Bir kəsim varsa mənim; Harun, yenə sənsən və sən. Ü. H.. <Leyla xanım:> Bir kəs yoxdur, qardaş, təkəm. . N. V.. <Hacı:> Baxdım, yox idi yaxında bir kəs; Gəldi qulağıma bir həzin səs. C. C.. Heç kəs – kimsə, heç kim, bir nəfər də, bir adam da. Otaqda heç kəs yoxdur. Küçələrdə heç kəs yox idi. Heç kəsə bir söz demə. – <Hacı Murad:> . . Heç kəsi buraya qoymazsan. S. S. A.. Nə qədər ki, Cavahir atasının evində idi, heç kəs bunun işini təqdir etməyirdi. T. Ş. S.. Hər kəs – 1) hər bir adam, hər biri, hər şəxs. Hər kəsdən bacarığına görə, hər kəsə tələbinə görə. // Hamı. Oğul atasının təbiətini hər kəsdən yaxşı bilirdi. S. Rəhimov; 2) kim, hər kim. Xalq ilə hər kəs necə rəftar edər; Haqq onu ol dərdə giriftar edər. A. S.. Hər kəs baxıb həqiqətdə, əncir ağacının dibində şamın yandığını görürdü. . Ə. H..